Kobiety Bieszczadów

 

 

Danuta Kaczorowska

Danuta Maria Kaczorowska z domu Domańska (ur. 17 lipca 1914 r., zm. 15 czerwca 2017 r. w Szczecinie) - lekarz pediatra, działaczka społeczna i polityczna

Pochodziła z ziemiańskiej rodziny o tradycjach lekarskich. Była jednym z czworga dzieci ginekologa dra Stanisława Domańskiego i Janiny Honoraty z domu Nowak. Miała dwie siostry: Irenę (1916-1917) i Janinę (1917-2008), oraz brata Wiktora Adama (zm. w 1941 r. w obozie Auschwitz-Birkenau).

Rozpoczęła studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W okresie międzywojennym kobiety miały ograniczone możliwości studiowania, ponieważ na uczelniach wyższych istniał limit miejsc dla kobiet. Na czwartym roku studiów przeniosła się do Krakowa, gdzie kontynuowała kształcenie w Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. W tym czasie wyszła za mąż za lekarza dra Bolesława Kaczorowskiego.

Studia przerwał wybuch II wojny światowej, Danuta powróciła do rodzinnego Sanoka. W ich rodzinnym domu byli zakwaterowani Niemcy, w tym jeden gestapowiec. Niemalże pod ich nosem przyjmowała kurierów, którzy zmierzali na Węgry. Dodatkowo prowadziła kursy z pierwszej pomocy dla dziewcząt. Podczas wojny urodziła dwoje dzieci: Martę Wiktorię i Marka. W tym czasie mąż aktywnie działał społecznie w Sanoku.

Po zakończeniu wojny Danuta wróciła do Krakowa, aby ukończyć studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Następnie małżonkowie przenieśli się do Rzeszowa, gdzie jej mąż został ordynatorem oddziału ginekologicznego. Tam Danuta Kaczorowska odbywała staż i prowadziła laboratorium analityczne. Otrzymała zadanie zorganizowania i kierowania oddziałem dziecięcym, mimo braku sprzętu i personelu. Zdecydowała się także specjalizować w dziedzinie pediatrii.

Choroba męża zmusiła młode małżeństwo do przeprowadzki do Iwonicza-Zdroju. Tutaj Danuta Kaczorowska pracowała w miejscowej przychodni i w sanatorium dziecięcym "Zofiówka", a także aktywnie działała społecznie. Pracowała w uzdrowisku od 1950 do 1957 roku i w tym czasie ukończyła specjalizację I i II stopnia w dziedzinie pediatrii.

W 1957 roku profesor Jan Stefan Raszek zaprosił ją do pracy na oddziale dziecięcym sanockiego szpitala, który znajdował się przy ulicy Konarskiego. Danuta była jednym z dwóch lekarzy pediatrów pracujących na tym oddziale (drugim był dr Hański). W 1965 roku została ordynatorem Oddziału Dziecięcego. W latach 70. XX wieku przyczyniła się do powstania poradni zawodowo-psychologicznej dla dzieci o obniżonych możliwościach umysłowych.

Po przejściu na emeryturę pracowała w Poradni Medycyny Szkolnej w Sanoku, gdzie pełniła funkcję przewodniczącej tej organizacji i koordynowała pracę służby medycznej w szkołach i przedszkolach na terenie całego regionu. Działała również w związku służby zdrowia oraz była aktywną członkinią Ligi Kobiet Polskich, zasiadając w zarządzie tej organizacji. Danuta Kaczorowska była także członkiem Stronnictwa Demokratycznego i pełniła funkcję przewodniczącej Powiatowego Komitetu SD w Sanoku. W latach 1961–1965 zasiadała również w Miejskiej Radzie Narodowej w Sanoku oraz na przełomie lat 60./70. XX wieku była radną Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie.

Po przejściu na emeryturę zamieszkała wraz z córką w Szczecinie.

Danuta Kaczorowska była również autorką wspomnień, w tym książki zatytułowanej "Wspomnienia o moim ojcu doktorze Stanisławie Domańskim".

Zmarła 15 czerwca 2017 roku w Szczecinie, w wieku 103 lat, i została pochowana w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.


Koszelowa R., "Wierna rodzinnej tradycji i własnemu powołaniu" [w:] Gazeta Sanocka "Autosan", 1984, nr 25, s. 5.
Zdjęcia: Wikipedia i Tygodnik Sanocki

 

 

 

Back to top