Kobiety Bieszczadów

 

 


Bronisława Matylda Wasylewicz
(ur. 16 października 1871 r. w Kamionce Strumiłowej, zm. 13 kwietnia 1953 r. w Sanoku) była polską nauczycielką, działaczką oświatową i społeczną.

W roku 1886 ukończyła siedmioletnią szkołę żeńską w Sanoku. Rok później rozpoczęła naukę w C. K. Seminarium Nauczycielskim Żeńskim we Lwowie, którą zakończyła z wyróżnieniem w 1891 r. Uzyskany dyplom uprawniał ją do nauczania w szkołach publicznych.

Początkowo pracowała jako praktykantka nauczycielska w okolicach Sanoka, w miejscowościach takich jak Seńkowa Wola, Długie i Nowosielce-Gniewosz.

W październiku 1893 r. otrzymała kwalifikację na stałą nauczycielkę w szkołach ludowych i od tego czasu, od 1 sierpnia 1894 r. do 1900 r., pracowała jako nauczycielka w szkole w Nowosielcach-Gniewosz. Zaangażowała się również w pomoc dla lokalnej społeczności. Zdobyła kwalifikacje do nauczania języka rosyjskiego, religii oraz, w 1899 r., matematyki, fizyki, rysunku i kaligrafii.

Od roku 1900 była stałą nauczycielką w trzyklasowej szkole wydziałowej żeńskiej, która później została połączona z czteroklasową szkołą pospolitą. W około 1912 r. szkoła ta przekształciła się w pięcioklasową szkołę wydziałową żeńską w Sanoku, nadal pozostając połączoną z czteroklasową szkołą pospolitą, a obie działały w budynku późniejszego II LO w Sanoku. Bronisława Wasylewicz wykładała literaturę rosyjską i prowadziła lekcje rysunku w ramach Instytutu Naukowego Żeńskiego (Instytutu Naukowo-Wychowawczego Żeńskiego) w Sanoku.

W latach 1913-1915 uczestniczyła w kursach z zakresu zdobnictwa artystycznego i modelarstwa we Lwowie. Cieszyła się wielkim uznaniem wśród swoich uczennic i była traktowana jako wzór do naśladowania.

Podczas I wojny światowej, od czerwca do sierpnia 1915 r., pracowała jako sanitariuszka w X Pawilonie Czerwonego Krzyża we Lwowie. Należała do Koła Ligi Kobiet Miasta Sanoka, które powstało 5 marca 1916 r., i została jego honorową członkinią.

1 marca 1928 r. objęła stanowisko kierowniczki Szkoły Żeńskiej nr 4 im. Królowej Jadwigi w Sanoku. W międzyczasie pełniła funkcję członka państwowej komisji egzaminacyjnej dla nauczycieli szkół powszechnych w Okręgu Szkolnym Lwowskim, mającą siedzibę w Krośnie.

Bronisława Wasylewicz była również opiekunką kursów w Miejskim Prywatnym Seminarium Nauczycielskim Żeńskim w Sanoku, które działało także w budynku późniejszego II LO w Sanoku.

W okresie zaborów aktywnie działała na rzecz odzyskania niepodległości. Była jedną z założycielek Towarzystwa Szkoły Ludowej i należała do koła TSL w Sanoku zarówno w czasach zaborów, gdzie pełniła funkcję sekretarza w wydziale koła pań TSL, jak i po odzyskaniu niepodległości w Polsce, gdzie była bibliotekarką.

Bronisława Wasylewicz sprawowała także mandat radnej w sanockiej radzie miejskiej.

Była jednym z założycieli stowarzyszenia Towarzystwo Młodzieży Polskiej "Znicz" w Sanoku, które powstało 17 lipca 1904 r. Należała również do sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół".

Prowadziła kursy wieczorowe z zakresu oświaty pozaszkolnej i została wybrana do zarządu Towarzystwa św. Wincentego à Paulo w Sanoku 29 listopada 1910 r.

Bronisława Wasylewicz była także aktywistką oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża.

W latach 20. XX wieku zasiadała w zarządzie ekspozytury powiatowej Polskiego Towarzystwa Opieki nad Grobami Bohaterów w Sanoku.

Poza pracą społeczną pasjonowała się malarstwem. Do końca życia mieszkała w Sanoku przy ulicy Nadwodnej 2 i pozostawiła po sobie wspomnienia.

Zmarła 13 kwietnia 1953 r. w Sanoku i została pochowana 15 kwietnia 1953 r. w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku.

Zdjęcie pochodzi ze strony Tygodnika Sanockiego.


 

 

 

Back to top