Bronisława Matylda Wasylewicz (ur. 16 października 1871 r. w Kamionce Strumiłowej, zm. 13 kwietnia 1953 r. w Sanoku) – polska nauczycielka, działaczka oświatowa i społeczna.

W 1886 r. ukończyła siedmioklasową szkołę żeńską w Sanoku. Rok później zaczęła naukę w C. K. Seminarium Nauczycielskim Żeńskim we Lwowie, które ukończyła z odznaczeniem w 1891 r. Uzyskany dyplom uprawniał do nauczania w publicznych szkołach ludowych.

Na początku pracowała jako praktykantka nauczycielska we wsiach w okolicach Sanoka: w Seńkowej Woli, w Długiem i w Nowosielcach-Gniewosz.

W październiku 1893 r. otrzymała kwalifikację na stałego nauczyciela szkół ludowych i w tym charakterze pracowała od 1 sierpnia 1894 r. do 1900 r. w szkole w Nowosielcach-Gniewosz. Zaangażowała się w pomoc dla miejscowej ludności. Uzyskała uprawnienia do nauczania języka rosyjskiego, religii, w 1899 r. matematyki, fizyki, rysunków, kaligrafii.

Od 1900 r. była stałą nauczycielką w trzyklasowej szkole wydziałowej żeńskiej połączonej z czteroklasową szkołą pospolitą, kierowanej przez Teodozję Drewińską, a po przekształceniu od około 1912 r. w pięcioklasowej szkoły wydziałowej żeńskiej w Sanoku, połączonej z czteroklasową szkołą pospolitą (istniejącej w budynku późniejszego II LO w Sanoku).

Wykładała literaturę ruską i prowadziła lekcje rysunku w ramach Instytutu Naukowego Żeńskiego (Instytutu Naukowo-Wychowawczego Żeńskiego) w Sanoku.

W latach 1913-1915 odbywała kursy w zakresie zdobnictwa artystycznego i modelarstwa we Lwowie. Była niezwykle ceniona przez uczennice i traktowana za wzór.

Podczas I wojny światowej (VI-VIII 1915 r.) pracowała jako sanitariuszka w X Pawilonie Czerwonego Krzyża we Lwowie. Należała do założonego 5 marca 1916 r. Koła Ligi Kobiet Miasta Sanoka i została jego honorową członkinią.

1 marca 1928 r. została kierowniczką Szkoły Żeńskiej nr 4 im. Królowej Jadwigi w Sanoku. W międzyczasie zasiadała w działającej w Krośnie państwowej komisji egzaminacyjnej dla nauczycieli szkół powszechnych w Okręgu Szkolnym Lwowskim.

Pełniła także funkcję opiekunki kursów w Miejskim Prywatnym Seminarium Nauczycielskim Żeńskim w Sanoku (działającym również w gmachu późniejszego II LO w Sanoku).

W okresie zaborów była zaangażowana w działalność na rzecz odzyskania niepodległości. Była członkinią założycielką Towarzystwa Szkoły Ludowej, należała do koła TSL w Sanoku zarówno w okresie zaborów (zasiadała w wydziale, pełniła funkcję sekretarza, w tym koła pań TSL), jak i w niepodległej Polsce, pełniąc funkcję bibliotekarza.

Sprawowała mandat radnej rady miejskiej w Sanoku.

Była jednym z założycieli stowarzyszenia Towarzystwo Młodzieży Polskiej „Znicz” w Sanoku, powołanego 17 lipca 1904 r.. Należała do sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.

Kierowała kursami wieczorowymi oświaty pozaszkolnej. 29 listopada 1910 została wybrana do wydziału Towarzystwa św. Wincentego à Paulo w Sanoku.

Była także aktywistką oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża.

W latach 20. XX w. zasiadała w zarządzie ekspozytury powiatowej w Sanoku Polskiego Towarzystwa Opieki nad Grobami Bohaterów.

Uwielbiała malować. Do końca życia mieszkała w Sanoku przy ulicy Nadwodnej 2. Pozostawiła po sobie wspomnienia.

Zmarła 13 kwietnia 1953 w Sanoku Została pochowana w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku 15 kwietnia 1953 r.

Karolina Kruczek

Zdjęcie pochodzi ze strony Tygodnika Sanockiego.